فرآیند سکه سوزی چیست؟

سکه سوزی چیست; «سکه سوزی» که در سیستم ارزهای دیجیتال کاملاً رایج است، به این معنی است که بخش خاصی از سکه های رمزنگاری شده در دست به طور دائم از گردش خارج می شود. این روش که بیشتر توسط توسعه دهندگان سکه اعمال می شود، برخی از توکن های موجود «سوزانده» می شوند، یعنی عمداً از چرخه خارج می شوند.

پس چرا سکه سوزی انجام می شود. بیش از یک دلیل برای این سوال وجود دارد، اما رایج ترین دلیل استفاده، ایجاد تورم، یعنی افزایش قیمت واحد است. سکه سوزی عملی است که به طور کلی به ارزهای دیجیتال تعلق دارد. «سوزاندن» در ارزهای سنتی اتفاق نمی افتد. رویه های مالی مختلفی توسط بانک های مرکزی برای متعادل کردن نرخ ارز وجود دارد. فرآیند سوزاندن سکه، بر اساس قیاس، شبیه به بازخرید سهام شرکت های دولتی از سرمایه گذاران است. در این روش می توان با کاهش مقدار کاغذ موجود، مقدار را افزایش داد. «سکه سوزی» نه تنها برای افزایش قیمت واحد، بلکه برای مقاصد مختلف قابل استفاده است.

سکه سوزی چگونه انجام می شود؟

سکه های ایجاد شده را نمی توان از بین برد، اما می توان آنها را غیرقابل استفاده کرد. برای انجام این کار کافی است سکه ها را به یک آدرس برگشت ناپذیر ارسال کنید. برای جلوگیری از استفاده از سکه و اطمینان از خروج کامل آنها از چرخه، «آدرس های خوار»، یعنی آدرس های غیر قابل برگشت وجود دارد. سکه هایی که بدون اطلاعات کلید خصوصی به این آدرس ارسال می شوند، دوباره قابل دسترسی نیستند.

چرا سکه سوزی ضروری است؟

صرف نظر از اینکه چگونه و به چه شکلی انجام می شود، سکه سوزی یک مکانیسم کاهش تورم است. اکثر پروژه‌ها این کار را برای افزایش مداوم ارزش و تشویق معامله‌گران برای حفظ سکه‌های خود انجام می‌دهند. اولین چیزی که به ذهن می رسد افزایش ارزش هر سکه با کاهش عرضه موجود است. از نظر تئوری، فرض بر این است که هر چه پول کمتر در گردش باشد، ارزش هر توکن بیشتر است. به همین دلیل، اکثر ارزهای دیجیتال، به ویژه بیت کوین، عرضه محدودی دارند.

پروژه ها می توانند به طور ساختگی عرضه توکن ها را افزایش یا کاهش دهند، مانند باز کردن شیر. به این ترتیب، قیمت را تثبیت می کند، فرآیند سوزاندن دوره ای بایننس نمونه ای از این است، همانطور که ICO ها توکن های خود را پس از اتمام پروژه می سوزانند. در برخی موارد از سوزاندن توکن برای تصحیح خطا نیز استفاده می شود. در برخی پروژه ها، سکه ها سوزانده می شوند تا از تراکنش های ناخواسته جلوگیری شود و لایه ای از امنیت ایجاد شود. به عنوان مثال، Ripple برای هر تراکنش هزینه ای دریافت می کند و آنها را می سوزاند تا از سیستم در برابر اضافه بار و حملات DDoS محافظت کند.