خرج مضاعف چیست؟

خرج مضاعف عبارت است از استفاده بیش از یک بار از پول یا دارایی. این یک مشکل بسیار مهم به ویژه برای دارایی های دیجیتال است. زیرا کپی کردن داده های دیجیتال راحت تر از سایر دارایی ها است. وقتی صحبت از دارایی های دیجیتال می شود، لازم است اقدامات احتیاطی جدی در مورد مشکل هزینه مضاعف انجام شود.

در صورت خرج مضاعف، یکی از طرفینی که پرداخت به او انجام می شود، به دلیل عدم دریافت وجه قربانی می شود. با یک مثال توضیح می دهیم. 100 لیره داری و کت میخری. بعد میخوای با همون 100 لیره یه جفت کفش بخری. چنین وضعیتی با پول فیات (یعنی دارایی فیزیکی) امکان پذیر نیست. با این حال، تا همین اواخر، یک تهدید قابل توجه برای دارایی های دیجیتال بود.

بیت کوین اولین ارز دیجیتال نیست. با این حال می توان گفت که اولین ارز دیجیتال موفق است. پروژه های ارز دیجیتال قبلی به دلیل مشکلات فراوان شکست خورده اند. با این حال، مهم ترین دلیل ماندگاری و محبوبیت بیت کوین این است که بسیاری از مشکلات پیش آمده در زیرساخت ارزهای دیجیتال را حل کرد. یکی از اینها مشکل خرج مضاعف است.

در بلاک چین بیت کوین، تراکنش ها توسط ماینرها تایید می شود. به این ترتیب، هر تراکنش منحصر به فرد است و برای تراکنش های بعدی مشروعیت می یابد. ورودی های داده تایید شده از انجام تراکنش ها برای بار دوم جلوگیری می کند. اگر همان تراکنش دوباره انجام شود، گره های شرکت کننده در شبکه متوجه جعلی بودن تراکنش می شوند و تراکنش را باطل می کنند.

بیت کوین نه تنها به عنوان یک ارز وارد زندگی ما شده است. نظام فکری فلسفی پشت آن دیدگاه نظام های پولی را تغییر داده است. در عین حال، به لطف زیرساخت های تکنولوژیکی و کد منبع باز، امکان توسعه بسیاری از سیستم ها و دارایی های دیجیتال جدید را فراهم کرده است. هزاران دارایی کریپتو و دیجیتال پس از بیت کوین با هزینه مضاعف و حل بسیاری از مشکلات ظهور کرده اند و به ظهور خود ادامه خواهند داد.