حقوق مشتریان در صورت ورشکستگی صرافی های ارزهای دیجیتال چیست؟

مقاله جدیدی که توسط دانشکده حقوق دانشگاه آکسفورد منتشر شده است، خطرات قانونی سپرده گذاری پول به خدمات نگهبانی را در صورت ورشکستگی بررسی می کند. مقاله ای که دانشکده در پست خود به تاریخ 1 ژوئن گنجانده است، بیان می کند که مقررات و اجرا می تواند به کاهش خطر کمک کند.  رمزارزها ابتدا به عنوان راه حلی برای رهایی از مداخله دولت، بانک ها و سایر واسطه ها ظاهر شدند.  بیت کوین (BTC) و اکثر ارزهای دیجیتال دیگر در حال حاضر به جای سرمایه گذاران در خدمات نگهبانی مانند صرافی ها ذخیره می شوند.  این منجر به ورشکستگی احتمالی مبادلات و خطر قابل توجهی برای حقوق مشتریان در رابطه با دارایی های نگهداری شده آنها می شود. شکست صرافی ها امری عادی است و ممکن است سال ها طول بکشد تا مشتریان بفهمند چه اتفاقی برای پولشان افتاده است.

تنظیم قانون

مقاله به اشتراک گذاشته شده در وبلاگ بیان می کند که حقوق مشتری در نهایت بر اساس قوانین مربوط به ورشکستگی و مالکیت است. فقدان استانداردهای بین المللی در مورد وضعیت قانونی ارزهای دیجیتال، همراه با ماهیت جهانی تراکنش های مبتنی بر بلاک چین، تعیین این که کدام قوانین اعمال می شود را دشوار می کند. این ماده بیان می کند که در حالت ایده آل، قانون قراردادی بین متولی و مشتری باید در اولویت قرار گیرد، در حالی که قانون محلی منطقه ای که شرکت متولی در آن واقع است باید گزینه بعدی باشد.

وجوه جمع شده یا آدرس های تفکیک شده

خدمات نگهبانی ارزهای دیجیتال به طور کلی دارایی های مشتریان را به دو طریق ذخیره می کند: آدرس بلاک چین ادغام شده یا آدرس های بلاک چین مجزا. گزینه اول دارای ریسک بزرگی است، زیرا ممکن است ارزهای رمزنگاری شده سپرده شده توسط یک مشتری بتواند به نفع مشتری دیگر استفاده شود. این می تواند برای بازیابی دارایی ها در صورت ورشکستگی حیاتی باشد. اگر دارایی‌های منفرد همچنان در آدرس بلاک چین متولی قرار داشته باشند، ادعای مشتری نسبت به این دارایی‌ها در بیشتر موارد معتبرتر خواهد بود.